Ooooowh!! Nu heb ik jullie wel heel lang laten wachten op de uitslag van de tussentijdse scan! Oepsie.. Denk maar zo, geen bericht = goed bericht ;)
Na een super gezellige kerst, kreeg ik als toetje op tweede kerstdag chemo 4b. Omdat het MOC in Venray gesloten was, kreeg ik de chemo op de afdeling oncologie in Venlo. Blijkbaar is het MOC in Venray een vertrouwdere omgeving dan ik dacht, want al enkele dagen ervoor was ik me aan het afvragen of ze daar wel eens vaker een chemo hadden toegediend en of ze uberhaupt in staat waren het infuus goed aan te prikken. Ik zag de bui al hangen toen ik bij binnenkomst op de afdeling instructiebriefjes op de chemozakken zag zitten! Toen er vervolgens een jonge knul binnenkwam dacht ik al helemaal 'neeeeee'! Maar gelukkig viel het reuze mee.. Natuurlijk geven ze regelmatig een chemo op de afdeling oncologie en zelfs het infuus aanprikken bleek peanut te zijn. De verpleegkundige checkte zelfs nog meer dan normaal of alles klopte. Infuus in ader: check, chemo: check, duur en snelheid inlopen: check, patiënt lacht nog: check. Het liep als een tierelier en met het 'leed'vermaak op de afdeling was de tijd zo voorbij. Onder leedvermaak bedoel ik een oudere vrouw die op de gang in een soort van woonkamertje zat en elke 2 minuten riep 'zuster! Ik zit hier al de hele morgen! Ik wil naar bed!!' Waarop de verpleging haar elke keer opnieuw uitlegde dat ze niet mocht gaan slapen omdat ze anders snachts wakker zou zijn. Toen ze uiteindelijk van de gang af was, volgde 1,5 uur het geroep van een oudere meneer in de kamer langs me 'zuster! Broeder! Help!!', 'ik word gek hier.. Ik raak in paniek' en 'jullie helpen me niet!'. Respect hoor voor de verpleging!
Na 3 uur was het klaar en mochten we weer naar huis, verder kerst vieren want oma kwam op bezoek! Dat vond ik zoooo leuk! Op bezoek gaan in een verpleeghuis is voor mij nu uit den boze dus dit was een mooie oplossing :)
Het weekend ben ik verder prima doorgekomen. Wel vrij veel pijn aan de arm waar ze de chemo hebben laten inlopen. Dit keer was het links en die arm heb ik ook de 1e, 2e en 4e keer gebruikt voor de chemo.. Die keren was ik nog een beetje paniekerig tijdens de dacarbazine waardoor dat toen langer duurde voordat de chemo erin zat. Ik denk dat daardoor de aderen in mijn linkerarm flink zijn aangetast waardoor het nu zo'n pijn doet. De 3e, 5e, 6e en 7e keer heb ik de chemo in mijn rechterarm gehad en eigenlijk alleen 1 week na de chemo 2 dagen aderpijn gehad. Daar heeft de dacarbazine nooit zo langzaam gelopen.. Dusssss de volgende keer maar weer fijn rechts het infuus ;).
En toen... Was het MAANDAG! Aaaaaahh
Nee, eigenlijk vielen de zenuwen best wel mee en dat zorgde toch ook wel weer voor spanning (jaja hoe zeg ik dat ;)). Mark was namelijk super zenuwachtig en dat was in augustus precies hetzelfde toen we het slechte nieuws kregen.
We gingen maandag net te laat weg en kwamen net ietsiepietsie te laat op de poli. Tactiek is dat, zo hoef je niet zo lang te wachten tot je naar binnen mag. Tenminste dat dacht ik... 5 minuten, 10 minuten, gingen voorbij. Toen begon ik m toch wel te knijpen. De deur ging open 'schrik!' Er liepen mensen weg.. Dhr. Koster kwam maar niet.. En toen kwam hij eindelijk! Ging hij eerst nog even KOFFIE halen (.....!!!) 'neeee!' dacht ik.. 'Hij heeft tijd nodig om uit te leggen dat het niet goed is en wat het nieuwe behandelplan is'.
Ik schrok zelfs op toen hij me riep! Hij gaf ons een hand.. En zei nog steeds niks! 'Echt niet goed!' Dacht ik. We gingen zitten.. En zelfs toen keek hij nog even naar z'n beeldscherm.. Hij nam de tijd. Althans dat leek zo ;) (voordat ik m vals beschuldig). Ik zakte bijna door de grond en als ik dat niet deed, deed Mark dat wel. Hij keek me eindelijk aan en zei..
'De scan is goed'!
Pffffff we konden weer ademhalen. Ik nam wat beter plaats op mijn stoel en we kregen de rest van de uitslag te horen. De grootste klieren waren voor aanvang van de chemo 2,5-3,5 cm en de grootst meetbare klieren zijn nu nog maar 1,0-1,2 cm. Dat betekent dat ze aardig geslonken zijn en de chemo aanslaat! Yesssss!! Een klier kleiner dan 1,0 cm wordt als normaal gezien. Het kan ook zijn dat wat ze gemeten hebben, littekenweefsel is van de hodgkin. Of er nog kanker actief is, hoeveel en op welke plekken kunnen ze alleen met een PET-scan zien en I.v.m. De radioactiviteit wordt die scan zo min mogelijk uitgevoerd. Als ik klaar ben met de chemo krijg ik nog een keer zo'n scan. Met de CT-scan die ik nu heb gehad kunnen ze dus alleen de vergrote plekken zien. Maarrrr het is goed nieuws!! Wauw!! Dan moeten de volgende 8 chemo's ook wel lukken!! Yeaaaahhh op naar een super gezond 2015!
Ik ga ECHT oud worden :D ik doe dat gewoon! Deal!
En het afsluiten van chemo 4 samen met de goede score moet natuurlijk gevierd worden met kaarsjes!
Daarmee sluiten we ook het jaar 2014 af met mooi nieuws. Het was een bijzonder jaar met veel mooie momenten, ons mooiste moment is natuurlijk de geboorte van onze dochter Femke! Wat een geluk en wat hebben we de eerste 3 maanden van haar prille leventje onbezorgd genoten. Helaas kregen we op Tren z'n verjaardag het slechte nieuws dat ik Hodgkin bleek te hebben. Maar dat mag de pret niet drukken, ondanks dat het onbezorgde leven nu weg is, geniet ik van alles om me heen. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet met de kindjes heb gelachen. Het besef dat het leven niet vanzelfsprekend is heeft mij veel bijgebracht. En hoe bijzonder is het om te zien hoeveel mensen om ons heen het beste voor ons wensen. Mijn nieuwe motto: Geniet!
Ik wens jullie allemaal een super gezond 2015! En ik ga knokken om over 4 maanden een nog mooier bericht hier te plaatsen!
