Laatste chemo!!

Dudududuuuuuuuu.... de laatste chemo is een feit! Na 7,5 maand is het dan eindelijk 17 april, de datum die al maanden in mijn hoofd stond geprint als de dag van de aller laatste chemo. Zo gek dat die dag nu al is aangebroken en wat is de tijd toch eigenlijk snel gegaan.

Uiteraard is er geen laatste chemo zonder vlaai, dus voordat we naar het MOC gingen, reden we eerst even langs de bakker. Deze keer gingen papa en mama ook mee naar de chemo, om het toch een beetje te vieren. Gewapend met vlaai en 4 man sterk gingen we de 89 traptreden voor de laatste keer op. Stiekem best leuk dat papa, mama en Mark toch wel wat stonden te hijgen na al die traptreden en IK, de patient in deze, dat wel gewoon kon. Lang leven het sporten tijdens de chemo. 

Esther, de verpleegkundige die de eerste chemo heeft toegediend was er vandaag ook om mijn laatste chemo aan te sluiten. Dit keer vond ik dat toch wel spannend. Het aanprikken moest in mijn rechterarm aangezien er de dag ervoor al twee keer in mijn linkerarm geprikt was. Ik hoopte zooooo dat het zou lukken ergens anders dan de plek op mijn hand, waar ik zo gruwelijk veel last van heb gehad tijdens een eerdere chemo. Ook dit keer duurde het even, maar uiteindelijk was de chemo succesvol aangesloten aan de binnenkant van mijn elleboog. Dat zet de teller op:

Bloedprikken             17

ABVD Chemo           16

Bleomycine spuit       14

PET/CT scan               1

CT scan                       3

Spoed Eisende Hulp    3  +

Totaal                         54 x geprikt in 8 mnd tijd

Arme armen (en bleomycine-bil ;)) wie had dat gedacht dat ik zonder hulpmiddelen zoals een Porth a Cath of PICC lijn toch alle chemo's kon afsluiten. Nou heb ik de infusen in mijn armen ook wel vervloekt op sommige momenten en hebben we na de 12e chemo wel even de Porth a Cath overwogen. En ik moet zeggen dat ik de aderpijn die ik in mijn armen/handen heb gehad bij nader inzien het ergste heb gevonden van de hele chemotherapie. Want hoe frustrerend is het als je gewoon een ruime week niets kunt met je hand van de pijn en je twee jonge kinderen hebt rondrennen. Ik zou nog liever bevallen ;) ECHT!

Maargoed ik dwaal af.. de chemo liep voorspoedig en de vlaai werd uitgedeeld. Hoewel ze het stiekem had verklapt, vond ik het toch een hele leuke verassing dat mama slingers ging ophangen rondom mijn stoel. Ik kon alleen maar lachen ;) maar wat ze niet verklapt had, waren de twee kadootjes die ze voor me had meegenomen. Het waren twee bedeltjes voor aan mijn Trollbead armband, een armband die ik al jaren heb en langzaam en zeker gevuld word met symbolische bedeltjes voor bijzondere momenten. Een bedeltje staat voor overwinning en de andere voor blijdschap en geluk. Zoooooo leuk!! Ik ben er helemaal blij mee hihi. Het was een gezellige laatste chemo en voordat ik het wist stonden we met z'n alle weer buiten. 

Dat is gek, om na al die maanden chemo ineens klaar te zijn met de chemotherapie. En wat heb ik daar een kick van gekregen.. Die vrijdag had ik alle energie van de wereld en gingen we nog even uiteten om de toch wel bijzondere dag te vieren. Daarna ben ik met mama nog even wezen shoppen en zelfs na het shoppen was ik nog niet moe. Heerlijk!! 

En wat ben ik trots op mezelf, wat de uitslag ook mag zijn over 6-8 weken.. Ik heb dit toch wel erg goed doorstaan. Zowel lichamelijk als geestelijk. Als ik heel eerlijk mag zijn, ga ik de vrijdag morgen voor de chemo missen. De ochtend dat Mark, de kindjes, mijn schoonmoeder en ik met z'n alle samen ontbijten. Het chemo-weekend, samen met ons gezinnetje.. Na het laatste chemo-weekend zal Mark weer elk weekend aan het werk zijn. Maar ook de maandag en dinsdag na de chemo dat ik mocht blijven liggen in bed om net even wat extra energie op te doen terwijl mijn moeder en schoonmoeder de zorg voor de kindjes op zich namen. Zo fijn dat ik de ruimte kreeg om elke keer van de chemo te kunnen herstellen. 

Ik ben de mensen om ons heen die ons geholpen hebben tijdens de chemotherapie ook enorm dankbaar! In het bijzonder de beide mama's voor alle momenten dat ze er waren, het eten koken, wassen, de zorg voor de kindjes en alleen al het aanwezig zijn.. Echt SUPER! Papa voor de fijne gesprekken die we samen hebben gehad, het begrip voor alles en de flexibiliteit als werkgever. Tessa voor het brengen en halen van de kindjes naar de opvang.. En de vriendschap die is ontstaan. Michel minn personal trainer voor alle motiverende woorden. Iet voor de vele gezellige kaartjes die me elke keer weer een hart onder de riem gaven en alle andere mensen die op wat voor manier dan ook aan ons gedacht hebben :). 

In het heel heel heeeeel bijzonder bedank ik Mark natuurlijk :D! Mijn steun en toeverlaat.. The One and only die altijd met mij mee ging naar elke afspraak. Ieder mogelijk moment voor me klaar stond om een knuffel te geven en elke avond met me stug beweerde (en nog steeds ;)) dat ik gewoon 80 word no matter what. Ondanks dat hij het zo gigantisch druk heeft. Als er iemand hier een bikkel is ben jij het wel (k) wat ben ik ongelofelijk trots op zo'n kanjer aan mijn zijde! 

Mmmmmmmwah!!!