Pomtiepomtiepom

Donderdagmiddag, een middag zonder afspraken en zelfs geen kindjes in huis die druk met de duplo spelen of aan mijn broek hangen. Ik heb al gesport, ben bij de bakker geweest, op de koffie bij de buurvrouw, eten gekookt en zelfs het huis ruikt weer heerlijk fris dankzij Yvonne die sinds kort elke week het huis schoonmaakt. Tijdens het middag eten bedacht ik me wat ik allemaal ging doen vanmiddag, een middag alleen zonder kids voelt meteen als zeeen van tijd. Zo heb ik in mijn hoofd de was al gedaan, dat haakproject voor Tren afgerond, dat ene boek gelezen enzovoorts. Maar eigenlijk zit ik nog steeds heerlijk op de bank met een kop koffie en heb ik zojuist de tweede taaitaaipop met een dikke laag suiker naar binnen gewerkt (ja dat mag ;)). Wat lekker zeg dit.. even helemaal niets.

Het gaat goed met me. Ik voel me  goed, geen patient maar gewoon mezelf. Ik zit weer in de 'up'! mijn positieve vibe is weer tot leven gewekt en ik wordt weer gewoon 80 ;). Sinds de dag op de eerste  hulp en de medicatie tegen de onrust ben ik ineens een stuk rustiger. En dat terwijl ik nog niet eens gebruik gemaakt heb van de medicijnen. Blijkbaar is het idee dat ik iets in huis heb dat me kan helpen tijdens de donkere momenten genoeg om mij op en top te laten voelen. Wat een wondermiddel is dat zeg, je eigen gedachten, je eigen brain. En wat kun je, jezelf toch eigenlijk ook weer gemakkelijk gelukkig maken. Althans dat is wat ik ervan geleerd heb. Ik heb het mezelf twee weken geleden echt heel moeilijk gemaakt, mijn hoofd draaide overuren. En als je, jezelf gek kan maken op die manier, dan moet dat toch ook andersom kunnen. Dus dat is mijn nieuwe plan van aanpak en tot nu toe lukt dat best aardig.

Ondanks dat we nog een hele tijd moeten bikkelen, zijn er nu al zoveel bijzondere momenten op ons pad gekomen tijdens dit hele proces. Zoveel liefde van de mensen om ons heen, zo vind ik nog wekelijks een kaart in de brievenbus die me ontroert en weer zoveel sterker maakt. Je ontdekt de mooie mensen om je heen, mensen die de tijd voor je nemen, mensen die de moeite nemen om je te helpen. Maar je leert ook de mensen kennen waarvan je dacht dat ze dichtbij je stonden, maar toch verderweg blijken te staan. Datgene wat we nu doorstaan maakt ons in ieder geval een stuk rijker, het besef hoeveel het leven waard is en de kracht die we uit de kleinste dingen om ons heen kunnen halen. Daar had ik enkele maanden geleden in mijn drukke leventje vol met de grootste plannen nog helemaal geen tijd voor. En ik heb zoooooo'n zin in alle mooie dingen die nog gaan komen!

Goed! genoeg over dit, nu verder met dat
Vorige week was mijn 'goede' week, nu is mijn 'slechte' week ook eigenlijk heel goed, maar dat ter zijde. Vorige week heb ik drie halve dagen gewerkt, gesport en de nodige controle bezoekjes in het ziekenhuis gehad. Zo ook de controle afspraak bij Dhr. Koster.

Dhr. Koster is nog steeds erg tevreden, het proces verloopt voorspoedig en mijn bloedwaarden doen het super. De tintelingen in mijn linkerbeen en arm horen erbij en mocht het ondragelijk worden dan moet ik dat aangeven. Althans dat is wat ik uit zijn 'Dat kan'  en 'Sommige mensen hebben dat'  concludeerde. Om het verwerkingsproces nu al in gang te zetten heeft Dhr. Koster een afspraak bij de medische psycholoog geregeld. Daar mag ik aanstaande maandag voor het eerst naartoe. Ook de tussentijdse scan staat inmiddels gepland. SPANNEND! de data voor nu is:

Maandag 22 december, CT Scan
Maandag 29 december, uitslag

Pffff daar kan ik me nu al zenuwachtig om maken. De scan zal uitwijzen of de chemo aanslaat en of er zich nog kankercellen in mijn lichaam bevinden. Slaat de chemo niet aan, dan zullen we overstappen op een ander plan van aanpak. Slaat de chemo wel aan en zijn er nog kankercellen in mijn lichaam aanwezig, dan zullen we gewoon de ABVD kuur afmaken tot en met de 16e toediening. Slaat de chemo aan en zijn de kankercellen weg dan krijg ik nog maar 4 toedieningen, just to be sure. Met andere woorden, hoe wordt 2015 voor mij. Ohja tweede kerstdag krijg ik ook gewoon een chemo, want tja.. de Hodgkin in mijn lijf gaat met kerst ook gewoon door natuurlijk ;)

Chemo 3A
Afgelopen vrijdag heb ik de vijfde toediening gehad (jeeeej, nog maar maximaal 11 te gaan).  Ik kreeg de tip om voor de chemo een Oxazepammetje te nemen, misschien dat dat me zou helpen tegen  het hyperventileren tijdens de chemo. Hoewel ik me er in eerste instantie tegen wilde verzetten heb ik het uiteindelijk toch gedaan. Het eerste pammetje is dus een feit en wat een topspul is dat zeg. Tijdens de toediening bleef ik rustig en had ik serieus nergens last van. Dat zorgde ervoor dat de chemo ook een stuk sneller kon inlopen en stonden we na 2,5 uur weer buiten. Wat een wereld van verschil zeg, geen angst, geen pauze tijdens de chemo omdat ik bang zou zijn om flauw te vallen, helemaal niks.. gewoon rustig zitten en wat praten met de mede patienten op de kamer. Dat doen we de volgende keer weer!

Ook het weekend na de chemo ging prima, op de zaterdag en zondag hoefde ik zelfs geen Primperan te nemen tegen de misselijkheid. Maandag helaas wel, maar dat kwam vast omdat ik even druk in de weer was met mijn twee vroege vogels. Zodra mama er was mocht ik weer even terug in bed kruipen en ging het later weer een stuk beter met me. Meestal voel ik me dinsdag weer de oude en dat is tot nu toe elke keer geweest.

Mijn 'slechte' week bestaat dus uit het in de watten gelegd worden door Mark en de beide mama's en zodra de dinsdag weer is aangebroken ga ik sporten en weer verder met de opbouw voor de goede week. In mijn goede weeek ga ik meestal 3 ochtenden werken, 2 keer per week 1 uur sporten (Tijd voor spieren in plaats van gezwollen lymfeklieren!) en dan is het (helaas) zo weer vrijdag en tijd voor de volgende chemo. Oh en het belangrijkste natuurlijk, elke dag genieten van mijn twee vrolijke kindjes! want wat geven zij me veel om voor te vechten. Hun onbezorgdheid.. zo puur, niets is mooier dan dat!