Komkommertijd

Het spreekwoord  De komkommertijd, nooit geweten dat er zelfs een grotere definitie aan ten grondslag zou liggen dan alleen de tijd waarin komkommers geoogst worden. Maar het is echt waar, de komkommertijd is een tijd waarin weinig zaken gedaan worden, in de maand Augustus. Het wordt ook wel omschreven als 'slapte van zaken'. Perfect, precies zoals ik me voel. De titel koos ik eigenlijk omdat komkommer het enige was dat ik kon bedenken wat ik misschien kon eten de ochtend na de chemo. 

Nooit geweten dat chemo zo hard kon zijn, ZELFS niet na 16 chemo's ABVD. Zo vrolijk en hyper ik rondom de infuuspaal stond te springen afgelopen vrijdag, toen de aller eerste GDP chemo z'n intrede deed.. Daar sta ik nu van te kijken. Wat voelde ik me toen goed zeg! Die dag is inmiddels alweer 4 dagen geleden. De afgelopen dagen heb ik vooral geslapen, een beetje rond gehangen en me verwonderd over het feit dat je niet eens zwanger hoeft te zijn om rare eetgewoonte te ontwikkelen. 

Dat brengt me weer bij de komkommer, zaterdagmorgen.. De dag na de chemo. Phoe, buikpijn (wat wil je na 5 liter medicatie), hoofdpijn, misselijk.. Een echte kater. Ik wist niet wat ik moest en zat met een rode emmer op schoot op de wc. Maar ik kon niet overgeven, duizelig van de chemo wat een zooi. Na wat wankelige rondjes over de gang heen en weer gelopen te hebben, besloot ik maar weer in bed te kruipen. There was no better place to be, voor de rest van de dag. Ik wist dat ik moest eten, er lag namelijk nog een voorraadje chemo in tabletvorm op me te wachten dat alleen maar op een goed gevulde maag een beetje te verdragen zou zijn. Ineens wist ik het, komkommer!!! Iets dat ik eigenlijk amper eet, maar nu perfect leek. Sappig en simpel, het was in ieder geval 'iets'. Mark keek enorm verbaasd maar zorgde er met alle liefde voor dat ik een komkommer kreeg. Ik wist niet dat komkommer zo lekker kon zijn op de vroege ochtend ;). Het hielp, het bodempje was gelegd en er was ruimte voor meer.. Geen hele maaltijden maar gewoon een cracotte. Genoeg voor de Dexamethason die ik nog eens 4 dagen als chemo moet slikken. Uuuuuulgh! 

De dag vorderde, de klachten eveneens.. Ik moet er natuurlijk niet zomaar vanuit gaan dat dit wel even zo'n Peanut zou worden als de chemo periode die we achter de rug hebben. Hoewel dat wel heel even zo leek te zijn, wat zijn immers 3 GDP chemo's vergeleken met 8 ABVD? 1,5 maand vergeleken met 8 maanden? Niets is minder waar.. Chemo sloopt alles, zo ook mijn tandvlees, mijn maag enzovoorts.. Dat maakt het allemaal een stuk minder comfortabel. Want wat als eten niet meer zo gewoon is? Daar ga ik nog achter komen met de stamceltransplantatie, maar dit is een duidelijk begin. Naast de komkommer zijn nu ook waterijsjes en een groot glas ijskoude Roosvice een geweldige aanvulling op mijn dagmenu na de chemo. Veel meer kon ik van het weekend niet verdragen. 

Met dank aan de Dexamethason heb ik ook last van mijn hoofd, geen pijn maar druk in mijn hoofd. Met andere woorden, stil zitten is een pré, nooit geweten dat ik dat zo goed zou kunnen. Dat je gewoon jezelf de hele dag tussen bed en bank kan slepen en dan nog om 20.30 uur s'avonds denkt 'Hmm misschien moet ik maar eens gaan slapen?'. Bizar toch! Anyway.. Langzaam en zeker kom ik weer een beetje tot leven geloof ik. Vandaag was de laatste dag dat ik de Dexamethason moest slikken. Zo'n tabletje waar echt alles in je lichaam tegen protesteert omdat je weet dat je, je daar nog slechter van gaat voelen. Oh wat ben ik blij dat, dat morgen niet meer hoeft.. Hopelijk krabbel ik een beetje op voor de volgende dosis chemo aanstaande vrijdag, nummer 1B van de GDP. 

Positief blijven, hoe bizar ook dat je uberhaupt zo ver afgetakeld moet worden om te kunnen genezen. Ik ga dat doen.. Dat moet!! Het is zwaar, het zal de komende maanden nog veel zwaarder worden.. Maar ik ga zo hard mijn best doen. Samen met alle lieve mensen om me heen, ons gezinnetje.. Kei hard doorbikkelen, hopelijk ligt er hierna een mooie gezonde toekomst voor ons.