Kleed je maar uit, - aan, -uit, -aan

Aan het begin van mijn genezen-van-Hodgkin-carrière had ik me voorgenomen om te gaan sporten tijdens de chemokuren. Tijdens en na de zwangerschappen de afgelopen twee jaar heb ik eigenlijk niet meer gesport. Toch voel ik sterk die behoefte om dat nu wel op te pakken. Is het niet om mijn conditie op peil te houden, dan wel om bijwerkingen van de chemo zoals vermoeidheid zoveel mogelijk de baas te zijn.

Eigenlijk lees je vrij weinig over sporten tijdens de chemokuren. Vaak wordt er toch vanuit gegaan dat je ziek, zwak en misselijk bent en dus niet over het vermogen beschikt om uberhaupt te gaan sporten. Ben je genezen van de ziekte dan is er een speciaal Herstel en Balans programma dat je ondersteunt met revalideren. Juist omdat er zo weinig over te vinden is begon ik me af te vragen of je uberhaupt wel mag sporten tijdens de chemokuren. Misschien mag het wel niet omdat het teveel risico's met zich mee brengt. Maar mij kennende, teveel onwetendheid, daar laat ik het niet bij zitten..

Na enig speurwerk kwam ik tot de ontdekking dat er een speciale stichting in het leven is geroepen die als doel heeft kankerpatiënten te helpen bij het uitoefenen van een speciaal sportplan op maat. Jawel tijdens de chemokuren. Moooooooi! dat moet ik hebben... ik heb me meteen aangemeld bij de stichting, Stichting Tegenkracht wel te verstaan.

Twee weken na mijn aanmelding belde Matijs van Stichting Tegenkracht me op. Gelukkig voldoe ik aan de vereisten om deel te mogen nemen aan het sportplan. Alhoewel gelukkig... ik was uiteraard liever gezond verklaard ;). Om het sportplan op te kunnen stellen moet ik eerst een uitgebreide Sport Medische Keuring ondergaan. Deze stond gepland voor afgelopen donderdag.

Sport Medische Keuring
Om half 10 moest ik me melden in Venray bij de sportarts. Op de een of andere manier vergis ik me altijd in de reistijd naar Venray en rijdt werkelijk iedereen 50 km/u daar. Je raadt het al, ik kwam precies om half 10 de parkeerplaats opgereden. Met een kopje thee nam ik plaats in de huiskamer van het complex. Voordeel van heel precies optijd of net een beetje te laat komen is dat je niet zo lang meer hoeft te wachten. Je zou bijna denken dat ik het uit voorbedachte rade doe.

De verpleegkundige kwam me ophalen voor deel 1 van het onderzoek. Na een korte kennismaking en bloedprikken voor het labatoriumonderzoek, kreeg ik het verzoek om me uit te kleden. Mijn lengte, gewicht en vetpercentage werden opgenomen. Vervolgens werd er een hartfilmpje in rust gemaakt, mijn ogen werden gemeten en ik moest een longfunctietest uitvoeren. Ik mocht me weer aankleden.

Deel 2 van het onderzoek werd direct daarna uitgevoerd door een sportarts. Opnieuw mocht ik me uitkleden en werd lichamelijk onderzocht. Hij luisterde naar mijn hart, mijn longen, controleerde mijn bloeddruk en bewoog mijn spieren en gewrichten in alle standen die mogelijk waren gevolgd door een 'Kleed-je-maar-weer-aan' bevel.

Op naar het laatste onderdeel van de keuring, de inspanningstest. We liepen naar een andere ruimte en ik kreeg weer een 'Je-mag-je-shirt-uitdoen' bevel. Ik mocht plaatsnemen op de fiets en werd geinstalleerd. Zo kreeg ik een mondkapje op waarmee ze de zuurstofopname konden meten tijdens de inspanning, een band om mijn arm voor de bloeddruk en een heleboel zuignappen op mijn bovenlijf om mijn hartslag in de gaten te houden.. nou daar ging ik dan! 'Dit doe ik wel eventjes, ik ga dit echt zoooooo lang mogelijk proberen vol te houden!' dacht ik nog.. maar dat duurde niet heel erg lang! Al snel werd het fietsen zwaar en het mondkapje zorgde nou niet echt voor een 'ik kan genoeg lucht happen' idee. Mijn benen.. sjongejonge en ik maar denken dat ik iets van conditie heb. HAHA wat een grap! mijn hart ging tekeer! en de Sportarts maar zeggen 'Kom op meid.. ga door! nog even doorgaan tot het uiterste.. juist het laatste is ZO interessant voor ons!' Ja vast, maar ik val bijna van mijn fiets meneer... en ik gaf aan dat ik echt ECHT niet meer kon. Dikke tegenvaller dit, even had ik het gevoel flauw te vallen.. maar gelukkig bleef ik rechtop, ik moest natuurlijk ook nog even uitfietsen pfffff.

Dat dus..

'Je-mag-je-shirt-weer-aan-doen' en toen gingen we de resultaten bespreken. Terwijl ik op de stoel nog even doortolde in mijn hoofd, vertelde ze me dat mijn hart en longen naar behoren functioneren! Zo fijn om te horen dat mijn longen opzich prima zijn ondanks de gezwellen die zich daar bevinden. Met een goed stel hart en longen moet ik die Hodgkin toch prima kunnen verslaan! Ook mijn ogen werken nog prima en mijn gewicht.. ja ik mag wel iets meer snoepen met een vetpercentage van 19%. Geen probleem ;) Mijn gewrichten zijn mooi soepel en mijn spieren.. tja die kunnen wel wat training gebruiken net als mijn conditie die 'gezien de situatie' en 'startpunt na het baren van twee mooie kindjes in twee jaar tijd' en ook nog 'zonder te sporten in de afgelopen twee jaar' heel net gezegd, niet best is.

Zei ik al dat mijn hoofd tolde? Daar ging ik bijna van mijn stokje! We waren nog niet klaar met het gesprek of ik gaf aan dat ik even ECHT niet goed was.. ik moest direct gaan liggen met mijn benen in de lucht. Dit gevoel was precies wat ik tijdens het laatste deel van de chemokuren ook had. De Sportarts concludeerde dat mijn bloeddruk erg laag was en ik daarom niet goed werd. Ahaaaa dat verklaard alles! Toen ik vroeg of dat ook een logisch gevolg was tijdens de toediening van de chemo's, legde hij uit dat dan je bloedvaten wijder kunnen worden door de grote hoeveelheid vocht die er toegediend wordt en daar kan je bloeddruk van omlaag gaan. Heel fijn om te weten.. dat 'Help-ik-word-niet-goed-gevoel' tijdens de chemo's komt dus blijkbaar door mijn bloeddruk. Dat wordt drop eteeeeeen!

Toen het wel weer redelijk ging en ik twee mokken thee met suiker en sultana's naar binnen had gewerkt op verzoek van de Sportarts, mocht ik weer naar huis. Ik was er moe van ;) op naar het sportplan!!

Met dank aank de vele mensen die ooit een gift hebben gedaan aan deze stichting, mag ik nu onder begeleiding gaan sporten tijdens mijn chemokuren. Heel bizar dat ik nu gebruik mag maken van deze 'giften'. Er worden zo vaak acties en commercials uitgezonden door het KWF Kankerbestrijding en nu besef ik waar het voor is. Niet alleen voor onderzoek.. maar ook voor patiënten zoals ik.