Een nuchter dagje, deel II

Zo de beenmergpunctie zit erop, over een uur hoeven we pas bij de dagopname te zijn. Heel even dacht ik, kom laten we gezellig wat gaan drinken samen.. appeltaartje erbij, want ik ben ZO toe aan koffie. Maar nee.. alweer moest ik nuchter zijn. Jammer joh! Op naar de dagopname dan maar.. je moet toch iets.

Bij de dagopname aangekomen namen we plaats in (alweer) de wachtkamer. Het ziekenhuis heeft het afgelopen jaar een heuse metamorfose ondergaan en het is echt heel erg mooi geworden! Het voelt een stuk aangenamer. We worden vrij snel naar de kamer gebracht waar ik de rest van de dag mag vertoeven. Met het zien van het bed wordt ik toch wel erg zenuwachtig. Ik ben nog nooit onder narcose geweest en het idee dat je gewoon compleet van de wereld bent vind ik helemaal niks.

Een verpleegkundige komt even babbelen wat er precies gaat gebeuren en tekent alvast een hippe pijl op me om aan te geven aan welke zijde de klier in mijn hals verwijderd moet gaan worden. De planning is dat ik rond 11.45 uur een slaappil en twee pijnstillers krijg als pre-medicatie op de operatie. Rond 12.30 uur zal ik opgehaald worden voor de operatie. Het wachten is begonnen! Raar dat ik samen met Mark op de dagopname zit en waarschijnlijk een of andere ziekte blijk te hebben. Dat stond niet in onze planning :p.

Hippe pijltjes

Precies volgens planning kreeg ik om 11.45 uur de pre-medicatie. Nu de operatie binnen een uur gaat gebeuren worden de spanningen me even teveel. Alle spanningen komen eruit, wat staat ons nog te wachten. Niet veel later komt de chirurg dhr. Vogelaar de kamer op gelopen. Hij geeft ons een hand en vertelt dat de operatie van de ochtend zodanig is uitgelopen dat ik waarschijnlijk pas in de namiddag geopereerd ga worden. Wat een tegenvaller! Juist omdat ik de operatie zo spannend vond.

We wachten en we wachten en doordat ik de pre-medicatie al genomen had, slaap ik een hele tijd. Ik merk niet eens dat Mark beneden iets gaat eten en buiten nog eens een rondje loopt. Ineens wordt ik wakker gemaakt door de verpleging. Het is zover, we gaan je nu meenemen voor de operatie. Ik schrik ervan en eigenlijk overdonderd het me. Misschien maar goed ook want zo kan ik me overgeven aan de situatie. Ik kan nog net Mark een kus geven en weg zijn we. De gang over, lift in en op naar de OK. Eindelijk mag ik zien wat er achter de schuifdeuren op de tweede verdieping is (om er maar een positieve draai aan te geven). Ik kom in een grote zaal waar ik van mijn bed naar een operatiebed mag klimmen. Helaas, een wc bezoek zit er niet meer in.. Tenzij ik op de po wil. Nou nee  dank je.

Een hele tijd lig ik op de recovery zaal te wachten, totdat ze me komen halen. Uiteindelijk komen twee verpleegkundige naar me toe, vragen me voor de 100e keer in de afgelopen twee weken naar mijn geboortedatum en brengen een infuus aan op mijn hand. Pijn doet het infuus, 'gaat vanzelf wel weg' zei de verpleegkundige (dat ik een week later nog een blauwe plek had op mijn hand doet er niet toe).  Ik word naar de operatiekamer gereden, het ziet er wel stoer uit allemaal! Best jammer dat ik degene ben die geopereerd gaat worden, i.p.v. dat ik mag toekijken.

De chirurg pakt mijn arm nog even vast en vraagt hoe het gaat, met een knikje laat ik merken dat het oké is. Hij zegt dat de operatie goed komt. Geboortedatum (101x): check, pijltje rechts op mijn hals: check, bloeddruk: check en hoppa het zuurstofkapje gaat op mijn mond. Ik vind het maar niks, sluit mijn ogen en blijf goed ademen. 'Je bent in goede handen' hoor ik de verpleegkundige zeggen, gevolgd door een 'slaaplekker' van de anesthesist. En daar ga ik...

Een paar uur later wordt ik wakker op de recover zaal, mijn bed staat helemaal op het uiterste plekje van de zaal langs de muur. Gek, het is net alsof ik maar heel even ben weg geweest.. Maar we zijn al een paar uur verder. Ik ben meteen klaar wakker en kan alleen maar aan eten denken. Wat heb ik honger!! Ik voel me goed en vraag nog of ik zo'n stoer operatiemutsje voor Tren mee mag nemen. Vrij snel na mijn 'ontwaken' krijg ik een trombose spuit in mijn been gespoten, het infuus wordt verwijderd en ik mag weer terug naar de kamer.

Jeeeeej, operatie is geslaagd!

Mark zit al op me te wachten. Dhr. Vogelaar had hem na de operatie direct gebeld dat alles goed gegaan was. Er zijn twee lymfeklieren verwijderd en er zit een kleine snee van 1,5 cm (ik heb overigens een andere liniaal dan ze in het ziekenhuis hebben want ik meet maar liefst 4,5 cm). Nu ik weer terug op de kamer ben wil ik al helemaaaaaaal eten, ik ben tenslotte al vanaf gisteravond nuchter en het blijkt nu 18.30 uur te zijn. Ik krijg een beschuitje met jam en daarna nog een lekkere vlaflip van de verpleegkundige. Ze doet het met heel wat twijfels want blijkbaar zie ik nogal witjes. Dat zegt overigens iedereen die me niet helemaal kent ;) dus ik eet stug door. Rond 20.00 uur mag ik dan eindelijk naar huis.. yesssss!! Altijd fijn om thuis te mogen slapen.

Thuis aangekomen liggen de kindjes helaas al in bed. In dat geval is het toch wel fijn dat ze nog even wakker worden voor een knuffel ;). Mama en papa zijn ook bij ons thuis, mama moest tenslotte op de kindjes passen. Met z'n alle eten ze friet, best gemeen eigenlijk want friet op een nuchtere maag is vast niet slim, dus ik zit aan de boterham.

Bij controle van de medicijnen die ik mag nemen als ik pijn heb, blijk de Diclofenac te ontbreken. Balen, als we het nog willen hebben moeten we weer helemaal terug naar het ziekenhuis. Ergens wil ik toch graag die pijnstilling hebben want je weet maar nooit hoeveel pijn het 's nachts gaat doen. De buurvrouw vraagt toevallig per sms hoe het met me gaat en ook het ontbreken van de pijnstilling komt aan bod. Binnen 2 minuten stond ze voor de deur met een strip Diclofenac. Wat een geluk zoveel lieve mensen om ons heen!

Operatie geslaagd, weer een stap dichterbij.. Slaaplekker!