Vanmiddag moesten we naar de anesthesist. Ik vind het toch wel spannend dat ik onder narcose moet, als alles maar goed gaat en zo bizar dat je dan gewoon compleet van de wereld bent en ze kunnen doen met je wat ze willen. Dat zal vast niet gebeuren, maar het idee alleen al. Tijdens de intake werd ik gewogen en gemeten en daaruit bleek dat ik ondertussen eigenlijk te licht ben geworden voor mijn lengte. Alhoewel, te licht is een groot woord.. maar veel vet heb ik niet meer. Het is moeilijk om na te gaan of ik de afgelopen maanden veel ben afgevallen doordat ik Hodgkin heb, of omdat ik ben afgevallen door de zwangerschap en het geven van borstvoeding. Anyway ik krijg een verwijzing mee voor de diëtiste en diverse voedingsadviezen. Let op...
 |
| Jeeeeeej Eteeeeeen! |
Met andere woorden, alles wat ik deed zoals water drinken, thee zonder suiker en zoveel mogelijk verantwoord. Dat is nu verleden tijd ;) het verdiend nu de voorkeur om te eten wat ik eten kan en te pakken waar ik zin in heb. Beetje raar.. maar waar! Het is toch belangrijk om aan te komen voordat ik met de chemokuren begin en ook al vind ik shoppen totaal niet erg, het is toch wel fijn als er een broek is die niet van je kont af zakt. Tren zou zeggen, 'Jeeeeeej eteeeeeen!'. Nu nog zorgen dat ik ook echt trek krijg, want die is eigenlijk ver te zoeken.
Tijdens de intake ervaar ik ook weer opnieuw de schrik reactie van de mensen om ons heen als ze horen dat ik waarschijnlijk de ziekte van Hodgkin heb. Dat maakt het geheel ook moeilijk, wij zijn ondertussen van de grootste schrik bekomen. En toch krijg je door de schrik reactie van andere mensen ook weer dat angstig gevoel van binnen. Maar mensen, ik citeer graag een zin van een blog van iemand anders die precies past bij mijn beleving: 'Allemaal niet te moeilijk doen! Ik heb kanker en het is te genezen. Het wordt even klote, maar ik kom er bovenop. Zo is het en niet anders!!!'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten