BEAM, Part III

Zondag 1 november 2015 | Dag -3

Tot nu toe vermaak ik me prima hier, van haken tot gordijnen bestellen voor het nieuwe huis. Zelfs de echo's van de zwangerschap van Femke heb ik eindelijk in een album gedaan. Zolang ik me goed voel is deze opname de perfecte manier al mijn achterstallige projecten eens bij te werken. Soms is het ook lekker om gewoon niks te doen. Beetje voor me uitstaren of me gewoon nog eens om te draaien in bed.. Omdat het kan. Zo lijkt het net alsof ik alle tijd van de wereld heb, maar serieus als patiënt heb je het best druk. 's Morgens vroeg rond half 8 gaat het gordijn open, de medicijnen worden gebracht, niet veel later vinden de controles plaats.. En dan staat het ontbijt alweer klaar. Rond 10 uur wordt er drinken gebracht en om half 11 wordt de eerste chemo aangesloten. Vergeet niet dat je tussendoor ook nog even moet douche en de arts langs komt voor controle. Om 12 uur staat de lunch alweer klaar, om 14 uur wordt de volgende zak chemo aangehangen en om 15 uur start het bezoek uur. Dit herhaalt zich allemaal in de avond na het bezoekuur. Opnieuw controles, medicijnen, chemo's tot 2.00/3.00 s'nachts. Zolang de infuuspaal niet piept kun je dan opzich prima even slapen. 

Zolang de infuuspaal niet piept... Juist. Gisternacht was dat D-R-A-M-A, ik geloof dat hij wel 100x is afgegaan. Luchtbel in de leiding, chemozak leeg, spoelzak leeg etc. Ik werd er tureluurs van, dat gepiep ging door in de ochtend en de middag.. En elke keer als ik dacht 'nu ga ik even bijslapen' ging dat ding wéér piepen. Toen ik ergens ineens OOK nog krakende M&M's hoorde dacht ik even dat ik gek werd 😁 (ik kan daar ZO slecht tegen). Gelukkig hebben ze inmiddels de nieuwe infuuspomp vervangen voor een oude pomp die een stuk minder piept. Perfect! Ik voelde een heerlijke nacht aankomen afgelopen nacht... Maar het zou wel heel saai worden als dat zo was.. 

Ik werd ergens rond 00.00 uur wakker voor de wisseling van chemo, en om 2.00 uur.. En om 2.30 uur zag ik ineens iemand achter mijn bed staan. 'Vast de verpleegkundige die wacht totdat er een zak leeg is ofzo??'. Nee ze was donker gekleed en liep naar de tafel van mijn buurvrouw.. 'Vast mijn buurvrouw die naar de wc is geweest??' Nu heb ik sNachts natuurlijk geen bril op en is bijna elke patiënt hier kaal. Maar iets klopte hier niet! Ze had geen infuuspaal bij zich en de buurvrouw lag gewoon in haar bed. De vrouw verplaatste zich weer naar mijn bed en plofte uiteindelijk op een stoel neer die achter mijn bed stond. Beetje creapy dit! Ik bleef heel stil liggen en even twijfelde ik of ik op de bel moest drukken voor de verpleging. Nog voordat ik dat kon doen stond ze weer op en liep ze de kamer uit waar de nacht verpleging haar tegemoet liep. Ze lag ook op de afdeling en was een beetje de weg kwijt, ze loopt overigens wel vaker weg. Zo sneu en best wel eng tegelijk! Anyway zo maak je wat mee.. 

De controles gaan opzich nog best prima allemaal, soms een wat hoge pols maar dat is best gebruikelijk voor mij sinds de ABVD. Of het door de slechte nachten komt of niet, vanmiddag had ik ineens toch wel een heel heet hoofd en kippenvel tegelijk. Dat kon niet veel goeds betekenen en inderdaad.. Rond de middag was mijn temperatuur 38,1. Oepsie, niet best.. Maar gelukkig ook nog niet alarmerend. Natuurlijk kon ik dat niet loslaten.. En bleef ik me de hele middag bezig houden met het feit dat ik me toch wel wat grieperig begon te voelen. Met papa en mama en laterna ook nog Mark aan mijn zijde werd ik prima afgeleid. Ik hou ervan om samen met ze te zijn en kan er ook echt naar uitkijken, maar zodra ze weg gaan ga ik weer... 

Ik hield stug vol tot de controle van 22.00 uur bijna aan de beurt was.. Of, toch niet ;) zodra ik hoorde dat een van de verpleegsters op de gang liep, glipte ik mijn kamer uit. Ik vroeg haar of ze even aan mijn hoofd kon voelen.. Dit kon niet goed zijn. Ze bevestigde mijn vermoeden dat ik wel erg warm voelde en ze zou me zo komen controleren. Ze stelde me tegelijkertijd gerust dat ook al zou ik koorts hebben, de behandeling gewoon door zou gaan. 38,9 graden IT IS! Ohneeeeee!!! Nog meer zenuwen en mijn hartslag steeg gezellig mee naar de 124 slagen per minuut. 

En inderdaad er gingen dus wel diverse alarmbellen af. Als eerste werden er Bloedkweken genomen uit beide lijnen en enkele uit mijn arm. Dit om te kijken of ik misschien een infectie zou hebben aan een van de lijnen. De arts kwam langs voor een lichamelijk onderzoek en morgen zou er een longfoto gemaakt worden om een longontsteking uit te sluiten. In eerste instantie wilde ze direct beginnen met een aanvullende antibiotica bovenop de antibiotica die ik nu al preventief krijg. Maar omdat er uit mijn lichamelijk onderzoek niets bijzonders naar voren kwam, besloten ze nog even mijn bloed te checken. Als mijn leukocyten (witte bloedcellen) hoger zouden zijn dan 0,1, dan zouden we een wait en see beleid gaan hanteren. Gelukkig waren ze ruim voldoende, 4,2 zelfs.. Geen aanvullende antibiotica voor mij dus.. Tenzij er uit de Bloedkweken toch iets spannends naar voren komt. Waarschijnlijk is de koorts dus een bijwerking van de ARA-C... Leuk is anders ;)